Zin geven
De uitspraak “that doesn’t make sense” kan rechtstreeks uit een detective komen. En ook in de wondere wereld van management en verandering komt deze dagelijks voor. Hardop uitgesproken of alleen in stilte gedacht.
Mijn aandacht werd deze week geclaimd door een artikel waarin ik deze quote vond:
“Sense making is inherently retrospective…; Implementation activities … tend to be based on the idea that change recipients first need to understand the changes … and then develop shared accounts.” (Stensaker et al., 2008, p. 167).
‘Men ‘(degene die moeten veranderen) vindt nou eenmaal iets van veranderingen. Traditioneel proberen veranderaars (waaronder managers en consultants) vóóraf duidelijk te maken wat de verandering inhoudt zodat ‘men’ het snapt met als gevolg dat de verandering soepel kan worden doorgevoerd. Als men dus vooraf vindt, wat ook de veranderaar er van vindt, is er niets aan de hand. Niets is minder waar.
Men vindt er pas écht wat van als de verandering zich ontwikkelt, zich manifesteert, als het zo ver is en men het ervaart. En dat proces is niet planbaar, ook niet tegen beter weten in, laat staan te managen. Welke betekenis een individu aan de geplande veranderingsuitkomst geeft en de som van deze betekenissen, is als de eigen wijze weg die stoom in de vrije ruimte aflegt als product van de planbare verandering om water te laten verdampen.
Bron
Stensaker et al. (2008). Implementation Activities and Organizational Sensemaking. Journal of Applied Behavioral Science, 44(2), pp. 162-185